Embryo transferinden 12-14 gün sonra hasta gebelik testi için yeniden kliniğe çağırılır. Kanda beta-hCG denilen hormonun düzeyine bakılarak hastanın gebe olup olmadığına karar verilir.

Bu test sadece pozitif veya negatif diye bir sonuç vermez. Gebeliği oluşturan hücre kütlesinin boyutlarına ve canlılık durumuna göre bir rakamsal değer verir. Gebeliğin dönemine göre bu rakamsal değerin değişimi, bize gebeliğin gelişimiyle bağlantılı dolaylı bir fikir verir. Testi pozitif olanlar 2 gün sonra yeniden kanda gebelik testi için çağırılır. İki testin sonuçları arasındaki ilişki değerlendirilerek gebeliğin sağlıklı gelişip gelişmediğine karar verilir. Sağlıklı bir gebelikte iki gün sonra kan beta-hCG değeri yaklaşık 2 kat artmalıdır. 

Bazı durumlarda bir süre sonra kan beta-hCG değeri sıfıra iner. Bu durum biyokimyasal gebelik olarak adlandırılır. Beta-hCGnin beklenenden daha farklı artışları ise ektopik gebeliği (dış gebelik) düşündüren bulgulardan birisidir. 

12. ve 14. günlerdeki beta-hCG değerleri istenilen şekilde artan vakalar klinik gebelik olarak kabul edilir ve bir hafta sonra ilk gebelik ultrasonu için çağırılır. Bu ilk ultrasonda rahim içinde gebelik kesesinin olup olmadığı ve eğer kese varsa, kaç tane kese olduğu araştırılır. Çoğul gebelikler bu ilk ultrasonda görülebilir. 

Zaman zaman çoğul başlayan gebeliklerde fetus sayısı düşüş gösterir. Örneğin üçüz olarak başlayan bir gebelik, daha sonra iki hatta tek bebeğe düşebilir. Bu duruma spontan fetal redüksiyon adı verilir. Fazla olan bebek sayısının cerrahi olarak azaltılması ise fetal redüksiyon olarak adlandırılır. Özellikle üçüz, dördüz ya da daha fazla sayıda bebeğin geliştiği durumlarda fetal redüksiyon diğer bebeklerin yaşam şansını yükselttiği için önerilir.